Η Θεία Ευχαριστία

γ. Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ

173. Ποιά εἶναι ἡ σύσταση τοῦ μυστηρίου τῆς θείας εὐχαριστίας;

174. Πῶς παρίσταται ὁ Χριστός στό μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας;

175. Τί φρονοῦν οἱ Προτεστάντες περί τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στήν εὐχαριστία;

176. Τί εἶναι ὁἐναρτισμός (Ιἣἆὰὃὰὦἂ῏);

177. Τί εἶναι ἡῒὲἂἦ῟ἂὦὰὖ;

178. Τί φρονοῦν περί θείας εὐχαριστίας οἱὑπόλοιποι Προτεστάντες;

179. Ποιός εἶναι ὁ θυτήριος χαρακτήρας τῆς θείας εὐχαριστίας;

180. Μπορεῖ νά τελεῖται πολλές φορές ἡ θυσία τῆς εὐχαριστίας ἀπό τόν ἴδιο ἱερέα στήν ἴδια ἐκκλησία καί πάνω στόἴδιο θυσιαστήριο;

181. Τί φρονοῦν περί τοῦ θυτήριου χαρακτήρα τῆς εὐχαριστίας οἱ Διαμαρτυρόμενοι;

182. Ποιές εἶναι οἱἀκολουθίες τῆς μεταβολῆς τοῦἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ;

183. ῞Οταν κοινωνοῦμε ἕνα μικρό τεμάχιο τῶν θείων ἁγιασμάτων, πόσο μέρος κοινωνοῦμε ἀπό τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ;

184. Τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου εἶναι παρόντα σέἕνα μόνο ποτήριο, σέἕνα ναό καί σέ μία θεία λειτουργία;

185. ῾Υπάρχει περιορισμός στήν προσέλευση στό μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας;

186. Ποιοί εἶναι οἱ καρποί τῆς θείας εὐχαριστίας;

187. ᾿Επιτρέπεται ἡ χρήση ἀζύμων γιά τήν τέλεση τῆς θείας εὐχαριστίας;

188. Εἶναι σωστήἡἀπαγόρευση κοινωνίας τῶν λαϊκῶν ἐκ τοῦ θείου ποτηρίου (τοῦ οἴνου);

189. Τί εἶναι ὁ θεολογικός ὅρος ὴ῏ὃὴ῏ἣἂὦὰὃὦἂὰ;

190. Τά βαπτισμένα νήπια πρέπει νά κοινωνοῦν τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ;

191. Πότε γίνεται ἡ μεταβολή τοῦἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ;

Read More ->>

Η Μετάννοια

δ. Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

192. Τί εἶναι τό μυστήριο τῆς μετάνοιας;

193. Ποιός εἶναι ὁ δρυτής τοῦ μυστηρίου;

194. Στό μυστήριο τῆς μετάνοιας συγχωροῦνται ὅλες οἱἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων;

195. Ποιά εἶναι τά συστατικά τοῦ μυστηρίου τῆς μετάνοιας;

196. Δέν μπορεῖ ὁἁμαρτωλός νά λάβει ἄφεση ἁμαρτιῶν ἀπ’ εὐθείας ἀπό τό Θεό κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, ἀλλ’ εἶναι ἀνάγκη νάἐξομολογεῖται στόν ἱερέα τίς ἁμαρτίες του;

197. Πότε παρέχεται ἡἄφεση τῶν ἁμαρτημάτων;

198. Τί εἶναι τά ἐπιτίμια (ὁ κανόνας);

199. ῾Υπάρχουν διαφορές στό μυστήριο τῆς μετάνοιας μεταξύ᾿Ορθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν;

200. Τά μνημόσυνα πού κάνουμε γιά τούς νεκρούς ἔχουν κάποια ἀναλογία μέ τήν περί καθαρτηρίου πυρός πρακτική τῆς Ρωμαϊκῆς ᾿Εκκλησίας;

201. Τί διδάσκουν περί μετανοίας οἱ Διαμαρτυρόμενοι;

Read More ->>

Η Ιερωσύνη

ε. Η ΙΕΡΩΣΥΝΗ

202. Τί εἶναι τό μυστήριο τῆς ἱερωσύνης;

203. Μαρτυροῦνται στήν ῾Αγία Γραφή οἱ τρεῖς ἱερατικοί βαθμοί;

204. Τί εἶναι ἡἀποστολική διαδοχή;

205. ᾿Επιτρέπεται ἡ κατά βούληση μετάβαση τῶν κληρικῶν στίς τάξεις τῶν λαϊκῶν;

206. Τί φρονοῦν περίἱερωσύνης οἱ Διαμαρτυρόμενοι;

Read More ->>

Ο Γάμος

στ. Ο ΓΑΜΟΣ

207. Τί εἶναι ὁ γάμος;

208. ῾Ο γάμος εἶναι δεσμός σταθερός καίἀδιάλυτος;

209. ῾Υπάρχουν περιπτώσεις διαλύσεως τοῦ γάμου;

210. Ποιές διαφορές περί γάμου ὑπάρχουν μεταξύ᾿Ορθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν;

211. Νά νυμφεύονται οἱ κληρικοίἤ νά μένουν ἄγαμοι;

212. Τί εἶναι οἱ μικτοί γάμοι;

213. Τί φρονοῦν περί γάμου οἱ Διαμαρτυρόμενοι;

Read More ->>

Τό Ευχέλαιο

ζ. ΤΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ

214. Τί εἶναι τό μυστήριο τοῦ εὐχελαίου;

215. Θεραπεύονται ὅλοι ἀνεξαίρετα οἱἀσθενεῖς διά τοῦ εὐχελαίου;

216. Τί λένε οἱ Ρωμαιοκαθολικοί περί τοῦ εὐχελαίου;

217. Τί λένε σχετικά οἱ Προτεστάντες;

ζ. ΤΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ

214. Τί εἶναι τό μυστήριο τοῦ εὐχελαίου;

᾿Επειδή οἱἄνθρωποι ἀρρωσταίνουν, ὁ Κύριος ἐφοδίασε τήν ᾿Εκκλησία του μέ εἰδικό μυστήριο τοῦὁποίου σκοπός εἶναι κατά κύριο λόγο ἡἴαση τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν, κατά δεύτερο δέἡἴαση τῆς πνευματικῆς νόσου τῆς ψυχῆς (τῆς ἁμαρτίας). Εἶναι, λοιπόν, τό εὐχέλαιο μυστήριο θείας ἀρχῆς κατά τόὁποῖο, ὅταν χρίεται ὁἀσθενής μέἁγιασμένο ἔλαιο, κατέρχεται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦἡὁποία χορηγεῖ πρώτως καί κυρίως τή σωματικήἴαση καί δευτερευόντως τήν ἴαση τῆς ψυχῆς ἀπό τήν ἁμαρτία.

Read More ->>

Σημειώσεις

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ


Α. Οἱ πηγές τῆς πίστεως (σσ. 11-26)

1. Β´ Τιμ. 3,16· «πᾶσα γραφή θεόπνευστος».

2. ᾿Ιωάν. 5,39.

3. Β´ Πέτρ. 1,21.

4. Βλ. Χρ. ᾿Ανδρούτσου, Δογματική, ἐν ᾿Αθήναις 1907, 21956, σελ. 6.

5. Β´ Θεσ. 2,15.

6. ᾿Ιωάν. 16,13.

7. ῾Ο Δοσίθεος στήν ῾Ομολογία του λέγει χαρακτηριστικά· «Τῇ Γραφῇἀδιστάκτως πιστεύειν ὀφείλομεν, οὐκ ἄλλως μέντοι, ἀλλ’ ἤὡς ἡ καθολική᾿Εκκλησία ταύτην ἡρμήνευσε καί παρέδωκε· πᾶσα γάρ αἱρετικῶν βδελυρία δέχεται μέν τήν θείαν Γραφήν, παρεξηγεῖται δ’ αὐτήν. ῎Αλλως γάρ ἄν ἄλλον ἄλλην ὁσημέραι περί αὐτῆς γνώμην ἐσχηκότος, οὐκ ἄν εἴη ἡ καθολική᾿Εκκλησία Χριστοῦ χάριτι ἕως σήμερον ᾿Εκκλησία, μίαν γνώμην ἔχουσα περί πίστεως, καίἀείὡσαύτως καίἀπαρασαλεύτως πιστεύουσα, ἀλλ’ ἐσχίσθη ἄν εἰς μυρία καί αἱρέσεσιν ὑπέκειτο» (ὅρος β´, ᾿Ι. Καρμίρη, Τά μνημεῖα, 1952, σελ. 747).

8. «Οὐ μήν καίὑπό πάντων ἀναγινώσκεσθαι ταύτην, ἀλλ’ ὑπό μόνων τῶν μετά τῆς πρεπούσης ἐρεύνης τοῖς βάθεσιν ἐγκυπτόντων τοῦ πνεύματος καί εἰδότων, οἷς τρόποις ἡ θεία Γραφήἐρευνᾶται καί διδάσκεται καίὅλως ἀναγινώσκεται· τοῖς δέ μή γεγυμνασμένοις καίἀδιαφόρως, ἤ μόνον κατά τό γράμμα ἤ κατ’ ἄλλον τινά τρόπον ἀλλότριον τῆς εὐσεβείας τά τῆς Γραφῆς ἐκλαμβάνουσιν, ἡ καθολική᾿Εκκλησία, διά τῆς πείρας τήν βλάβην ἐγνωκυῖα, οὐ θεμιτήν τήν ἀνάγνωσιν εἶναι ἐντέλλεται» (᾿Ερ. α´. ᾿Ι. Καρμίρη, Τά μνημεῖα, 1952, σελ. 768).

Read More ->>