ΨΑΛΜΟΣ 132 (Μασ. 133)
ᾨδὴ τῶν ἀναβαθμῶν.
Ψαλ. 132,1 Ἰδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό;
Ψαλ. 132,1 Τι ωραιότερον η τι τερπνότερον υπάρχει, παρά το να
κατοικούν αδελφοί εν αγάπη και ομονοία επί το αυτό;
Ψαλ. 132,2 ὡς μύρον ἐπὶ κεφαλῆς τὸ καταβαῖνον ἐπὶ πώγωνα, τὸν πώγωνα τοῦ Ἀαρών, τὸ καταβαῖνον ἐπὶ τὴν ᾤαν τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ·
Ψαλ. 132,2 Είναι ωσάν το άγιον ευώδες μύρον, το οποίον εχύθη
τότε εις την κεφαλήν του αρχιερέως Ααρών και καταβαίνει στον πώγωνά του, τον
πώγωνα του Ααρών και φθάνει έως εις τα κράσπεδα του ενδύματός του.
Ψαλ. 132,3 ὡς δρόσος Ἀερμὼν ἡ καταβαίνουσα ἐπὶ τὰ ὄρη Σιών· ὅτι ἐκεῖ ἐνετείλατο Κύριος τὴν εὐλογίαν, ζωὴν ἕως τοῦ αἰῶνος.
Ψαλ. 132,3 Είναι ωσάν την δρόσον του όρους Αερμών, η οποία
κατεβαίνει και φθάνει ζωογόνος έως εις τα όρη Σιών. Διότι εκεί, εις την Σιών,
υπεσχέθη ο Θεός την ευλογίαν του, ζωήν παντοτεινήν και ατελείωτον.
No comments:
Post a Comment